Dat klinkt natuurlijk heel streng, maar echt, het moest!
Ik heb als oncologiefysiotherapeut een fantastisch vak! Ik werk met een enorm mooie doelgroep en heb zowel met patiënten als collega’s jarenlang leuke, mooie, warme en ontroerende momenten gehad.
En toch belandde ik in een burn-out.
Hoe kon dat nou?
Dat was een mooie opdracht, om uit te zoeken wat het precies was waardoor ik was vastgelopen. Wat een burn-out betreft, heeft dit eigenlijk altijd meerdere oorzaken die in combinatie met elkaar ervoor zorgen dat je niet meer volhoudt wat je doet, ook al doe je dat met liefde.
Dus ja, het moest echt anders. Weer met plezier kunnen werken en energie overhouden voor mezelf en mijn sociale omgeving. Want doordat ik zo moe was, was ik de maanden voorafgaand aan mijn uitval alleen nog maar aan het werk of aan het uitrusten. Maar van een echte balans was allang geen sprake meer.
Ik vond het altijd heel bijzonder als ik ergens las dat iemand van een hobby werk had gemaakt. Want hoe doe je dat dan? En was dat überhaupt nodig om weer werkplezier te beleven?
Ik ben begonnen met kijken naar waar ik veel plezier in beleefde. Heel wat hobby’s passeerden de revue, maar of ik daar naar echt mijn beroep van zou kunnen maken als ik niet meer als oncologiefysiotherapeut zou gaan werken? Dat leek me niet zo vanzelfsprekend.
Maar in de tijd dat ik thuis zat, wandelde ik heel veel. Soms met anderen en soms alleen. En dat deed me zoveel goed dat ik dacht dat daar mijn kans zou liggen. Ik zou met mensen die geraakt zijn door kanker, op welke manier dan ook, gaan wandelen en ze al wandelend coachen. Dus niet meer contact in de behandelkamer of trainingszaal, maar buiten.
En zo kwam het dat ik eerst de Wandelcoach Opleiding ben gaan doen en het jaar erna de Register Wandelcoach Opleiding.
Tijdens die opleidingen had ik oefencoachees die in de zorg werken en tegen dezelfde dingen aanliepen als ik voorafgaand aan mijn burn-out. Heel herkenbaar dus en daardoor was er direct een klik over hoe je heel graag zorgt voor anderen, maar het heel moeilijk vindt om goed voor jezelf te zorgen.
Dus mijn doelgroepen waren daarmee ook duidelijk: mensen die geraakt zijn door kanker én zorgprofessionals. Beide groepen hebben gemeen dat wat hen overkomt soms als een wirwar in hun hoofd blijft zitten en ze geen stevigheid meer ervaren en niet meer kunnen aarden.
En de oncologiefysiotherapie? Daar zie ik ook nog steeds de schoonheid van in en dus ga ik in mijn bedrijf het wandelcoachen en oncologiefysiotherapie combineren.
Ik wens je een hele fijne dag!
0 Reacties