Een nieuwe weg inslaan. Dat kan zoveel verschillende betekenissen hebben… Een nieuw beroep, een nieuwe opleiding volgen, nieuwe mensen leren kennen, anders gaan koken, verhuizen, nieuwe gewoonten aanleren, noem maar op.
Maar waarom hebben we zo vaak het gevoel dat we voordat we een nieuwe weg inslaan het eindpunt al helemaal helder moeten hebben? Want hoe vaak zeggen we niet tegen elkaar of de mensen die we begeleiden dat niet alleen je doel er toe doet, maar ook het proces, de weg die je aflegt om bij je nieuwe doel te komen. En toch zijn we daar zelf niet altijd goed in merk ik.
Bij mijn nieuwe weg inslaan hoort, naast een carrièreswitch, ook minder streng zijn voor mezelf, het minder zeker te hoeven weten, minder zelf moeten doen, maar ook om hulp mogen en durven vragen. Een keer iets uit handen geven. Of gewoon eens met iemand sparren die je eigenlijk niet of nauwelijks kent. Grappig genoeg krijg je dan vaak hele andere gesprekken dan met mensen die je al langer kent.
Hierdoor kwam het dat ik bedacht dat ik misschien wel in mijn bedrijf én als wandelcoach én als oncologiefysiotherapeut wilde werken. Wat een inzicht! Door gewoon met iemand een praatje aan te gaan en me open op te stellen en mezelf te laten zien.
Dus misschien is mijn nieuwe weg wel gewoon een afslag nemen op mijn huidige route. Want door niet alleen naar het einddoel te kijken, maar ook naar de route ernaar toe, voelt het veel rustiger. En leuker. En veel minder eng. En heel haalbaar.
En zo zat ik op 1 september bij de Kamer van Koophandel om Levenstocht in te schrijven, een praktijk voor wandelcoaching én oncologiefysiotherapie. En nee, de details zijn nog niet helemaal helder, maar dat komt de komende tijd wel. Ik heb er in elk geval zin in!
Ik ben benieuwd of jij ook een nieuwe koers voor ogen hebt. Laat het me vooral hier weten!
Ik wens je een hele fijne dag!
0 Reacties